Από τότε που ανακαλύψαμε τη δουλειά του (μέσω αυτού εδώ του τρυφερότατου σκίτσου παρεμπιπτόντως) κολλήσαμε κι αρχίσαμε να τον παρακολουθούμε. Όλα έμοιαζαν να βαίνουν καλώς στη ζωή του αγαπημένου μας σκιτσογράφου -η σελίδα του οποίου ονομάζεται Lunarbaboon (εδώ είναι το site του κι εδώ η σελίδα του στο Facebook)- μέχρι που, μερικούς μήνες πριν τα σκίτσα του άρχισαν να γίνονται όλο και πιο σκοτεινά. Ο ταλαντούχος μπαμπάς και σκιτσογράφος περνάει κατάθλιψη, με την οποία δίνει καθημερινά μάχες τόσο μεγάλες που μοιάζουν σίγουρα χαμένες. Όμως, δεν είναι.
Γιατί πλάι στο τερατάκι της κατάθλιψης που ψιθυρίζει λόγια αυτολύπησης και δυστυχίας, ζει ένα άλλο πλασματάκι που σπεύδει να επισημάνει ότι όχι, η ζωή δεν είναι και τόσο άσχημη κι ότι ναι, υπάρχουν μερικοί σπουδαίοι λόγοι να ζεις.
Είναι δύσκολο να νιώσεις οτιδήποτε άλλο εκτός από πόνο, παραίτηση ή απελπισία...
...και οι δυνάμεις σου όλο νιώθεις να τελειώνουν.
Πρέπει να προσπαθήσεις σκληρά για να σωπάσει η φωνή που σε κατηγορεί, σε αγχώνει και σε πληγώνει.
Όλα μοιάζουν με μάχες που δυσκολεύεσαι να δώσεις. Όμως, τις δίνεις.
Και, καμιά φορά, οι μικρές πράξεις φροντίδας γι' αυτούς που αγαπάς φωτίζουν λιγάκι το σκοτάδι σου.
Τα καλά νέα όμως είναι ότι σίγουρα υπάρχουν μερικοί σπουδαίοι λόγοι να παλέψεις...
