«Όταν έχασα το παιδί μου, κατάλαβα τι σημαίνει πραγματικός πόνος»

«Όταν έχασα το παιδί μου, κατάλαβα τι σημαίνει πραγματικός πόνος»

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να χάνεις ένα παιδί… μία μαμά που βίωσε αυτή τη φρικτή εμπειρία, θέλησε να μοιραστεί μαζί μας πώς κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή της κουβαλώντας αυτό το αβάσταχτο βάρος.

«Ας είμαστε ειλικρινείς: κανείς δεν μιλάει για την απώλεια ενός παιδιού. Κανείς δε σου λέει πόσο δύσκολο είναι να ξεπεράσεις τον χαμό του παιδιού σου, πουθενά δεν υπάρχουν συμβουλές για να διαβάσεις πώς να το αντέξεις ή για να ανακουφιστείς. Ωστόσο, είναι μια πραγματικότητα που έχει συμβεί σε αρκετούς γονείς. 

Όταν έχασα το παιδί μου, έμαθα πως ο καθένας διαχειρίζεται διαφορετικά τη θλίψη του, υπάρχουν 4 βασικά στάδια που πρέπει να περάσεις:

Θλίψη: πρώτα, βιώνεις τη θλίψη μέχρι το μεδούλι. Ακόμα κι αν θες να αντισταθείς, δεν μπορείς να της ξεφύγεις. Αφήσου, λοιπόν, και άστην να σε ρουφήξει μέχρι να αρχίσουν να επουλώνονται οι πληγές. 

Αποδοχή: έπειτα, πρέπει σταδιακά να αποδεχτείς αυτό που συνέβη. Είναι πολύ δύσκολο, πιστέψτε με, και μπορεί να πάρει πολύ καιρό, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει. Στην αρχή αρνείσαι πως χάθηκε ό,τι πολυτιμότερο έχεις στη ζωή σου. Σιγά σιγά, όμως, το αποδέχεσαι και συνηθίζεις να ζεις με τον απίστευτο πόνο που σου προκαλεί αυτή η απώλεια. Το καλύτερο είναι να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπάνε και σε καταλαβαίνουν - ακόμα και τη βοήθεια ενός ειδικού.

Οι αναμνήσεις εξασθενούν: στην αρχή, βάζεις τα δυνατά σου να μην ξεχάσεις τίποτα από τις κοινές σου αναμνήσεις με το μωρό σου. Γατζώνεσαι με νύχια και με δόντια σε μικρές λεπτομέρειες, στον ήχο της φωνής του, στα κινήσεις του, στην μέρα που έβγαλε το πρώτο του δοντάκι ή που σε φώναξε πρώτη φορά μαμά. Μέρα τη μέρα, όμως, οι αναμνήσεις σου εξασθενούν κι αυτό πονάει! Πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς τις χιλιάδες λεπτομέρειες που κάποτε σε κρατούσαν ζωντανή. Πρέπει να συνεχίσεις φτιάχνοντας νέες, που δεν περιλαμβάνουν τον μικρό σου θησαυρό. 

Ενοχές επειδή ξεχνιέσαι και νιώθεις καλά: κάθε φορά που χαμογελάς, διασκεδάζεις ή ξεχνιέσαι, σε πλημμυρίζουν άπειρες ενοχές! Είναι αβάσταχτο να ξέρεις πως ενώ το παιδί σου έφυγε, εσύ συνεχίζεις να ζεις. Ωστόσο, είναι ένα μεγάλο και δύσκολο βήμα που πρέπει να κάνεις. Πάλεψε τις τύψεις και προσπάθησε να συνεχίσεις. 

Και μην ξεχνάς να λες κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή τις φράσεις: 

Η ζωή είναι δυνατή μετά την απώλεια.

Η αγάπη είναι δυνατή μετά την απώλεια.

Η χαρά είναι δυνατή μετα την απώλεια.»

Ελεύθερη μετάφραση από: scarymommy.com

v