«Είμαι αληθινά πανευτυχής που είμαι πλέον μαμά ενός υπέροχου αγοριού και οφείλω να πω πως ο ερχομός του έσβησε όλες τις δυσκολίες της κύησης και της γέννας. Μιλώντας, ομως, με φίλες μου, διαπίστωσα πως έχουμε όλες την τάση να ξεχνάμε τα ζόρια και να μεταφέρουμε μια εικόνα πολύ ωραιοποιημένη στις γυναίκες που δεν είχαν ακόμα τη χαρά να μείνουν έγκυες.
Γι’ αυτό, θα ήθελα να μιλήσω πιο ανοιχτά για τον δικό μου μικρό “γολγοθά”, που ήταν το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, τότε που:
Έπρεπε να συμφιλιωθώ με την ιδέα πως θα γίνω μαμά
Όσο κι αν το ήθελα πάντα, είναι αλήθεια πως η εγκυμοσύνη ήρθε σε μια περίοδο που δεν το είχα συνειδητοποιήσει πλήρως. Ξαφνικά, άρχισα να σκέφτομαι πόσο τεράστια ευθύνη είναι όλο αυτό και να αναρωτιέμαι αν είμαι κατάλληλη να φέρω εις πέρας αυτήν την θεόσταλτη αποστολή: να γίνω μάνα. Τον πρώτο καιρό με κυρίευσε ένα ανεξήγητο άγχος κι έπρεπε να κάνω μεγάλη προσπάθεια να το διαχειριστώ σωστά, ώστε να μην επηρεαστεί και η εγκυμοσύνη.
Είχα ατελείωτες ναυτίες και καούρες
Είχα ακούσει άπειρες φορές για τις ναυτίες, τις καούρες και τις ανακατωσούρες, αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το βιώνεις η ίδια. Και μάλιστα όταν κυοφορείς το πρώτο σου παιδί και η καθημερινή αγωνία σου για το αν πάνε όλα καλά χτυπάει κόκκινο. Δεν μπορούσα να φάω τίποτα χωρίς να με πειράξει κι έκανα εμετούς όλη την ώρα, κάτι που μου απορροφούσε όλη την ενέργεια κι έπεφτα πτώμα στο κρεβάτι. Ευτυχώς, δεν κράτησε παραπάνω.
Όλοι μου συμπεριφέρονταν σαν να είμαι άρρωστη
Όταν μένεις έγκυος, ειδικά όταν είναι η πρώτη φορά, δεν μένεις μόνο εσύ, αλλά και όλοι οι κοντινοί σου άνθρωποι. Με λίγα λόγια, έπρεπε να μιλάω καθημερινά με 4-5 διαφορετικούς ανθρώπους για το πως νιώθω, τι τρώω, τι εξετάσεις έχω να κάνω, τι χάπια έχω να πάρω, τι ερωτήσεις θα κάνω στη γιατρό, τι διευκρινίσεις θα ζητήσω για τις απαντήσεις της γιατρού κ.ο.κ. Λες και ήμουν άρρωστη και με παρακολουθούσε ολόκληρο ιατρικό τιμ!
Έπρεπε να βάλω όρια στους ανθρώπους που αγαπώ
Ωραία όλη αυτή προσοχή, δε λέω… Αλλά μου ήταν αδύνατο να συγκεντρωθώ σε όλα αυτά που έπρεπε να κάνω εγώ, αλλά και να αποφορτιστώ από το βάρος που ένιωθα ότι σηκώνω, τις λιγοστές στιγμές που με άφηνε ήσυχη το μονίμως “έξαλλο” πεπτικό μου σύστημα. Αυτό έφερε νεύρα και διαπληκτισμούς για ασήμαντες αφορμές, ώσπου έφτασα στο σημείο να τραβήξω τις κόκκινες γραμμές μου κι το έκαναν όλοι τους από αγάπη και μόνο.
Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε μέσα στο σώμα μου
Πριν μείνουμε έγκυες, έχουμε όλες μια γενική ιδέα για το τι συμβαίνει στο σώμα μας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Έτσι ήμουν κι εγώ, ώσπου μου συνέβη και πέρασα ένα τεράστιο σοκ, αφού ένιωθα το σώμα μου να αλλάζει τη μια, να καταρρέει την άλλη, και γενικώς να μεταμορφώνεται καθώς ετοιμάζεται να φιλοξενήσει έναν νέο οργανισμό. Είναι το θαύμα της ζωής, αλλά τον πρώτο καιρό, το βιώνεις περισσότερο ως θρίλερ κανονικό!
Παρ’ όλ’ αυτά, όταν έρχεται η ώρα να κρατήσεις το μικρό σου στην αγκαλιά σου, όλα μοιάζουν σαν μαγική εικόνα και το μόνο που μετράει είναι η ζωή σου μαζί του...»
