«Έχω ακούσει αυτά τα λόγια πάρα πολλές φορές και είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη:
''Δεν πρόκειται ποτέ να μάθει να κοιμάται μόνος του αν τον παίρνεις συνεχώς αγκαλιά''
''Αν κοιμάται έτσι τώρα, σίγουρα θα το κάνει και στα 5 του''
''Αργότερα, θα τρυπώνει συνέχεια στο κρεβάτι σας''
Σκέφτομαι αυτές τις ''καλοπροαίρετες'' συμβουλές κάθε φορά που κοιμίζω το μωράκι μου στην αγκαλιά μου. Αναπνέει τόσο ήρεμα και μυρίζει τόσο όμορφα και, αντί να απολαμβάνω αυτη τη στιγμή αναρωτιέμαι αν του κάνω κακό...
Αν και εσύ αγωνιάς για το ίδιο πράγμα, θα ήθελα να κάνεις κάτι: Πάρε μια βαθιά ανάσα και παρατήρησε το μωρό σου.
Έχει μεγαλώσει από τότε που το έφερες σπίτι από το μαιευτήριο. Το μικρό του σώμα που κάποτε χωρούσε στη χούφτα σου, τώρα είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει στην αγκαλιά σου. Τα δαχτυλάκια του τυλίγουν το χέρι σου και το βάρος του είναι αρκετό για να σε πονέσει η μέση σου.
Τα μωράκια μας μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που, πριν καν το καταλάβουμε θα κάνουν τα πρώτα τους βήματα, θα βγάλουν τα πρώτα τους δοντάκια, θα τρέχουν και θα λένε τα πρώτα τους λογάκια.
Τώρα, όμως, έχεις ένα τόσο δα πλασματάκι στην αγκαλιά σου που αποκοιμιέται από τον ήχο της καρδιάς σου και αισθάνεται ευτυχισμένο στην ασφάλεια που του προσφέρεις. Κι όμως εσύ (όπως και εγώ!) ανησυχείς για το αν του κάνεις κακό, αν το κακομαθαίνεις...
Κοιτάζοντας τον γιο μου κατέληξα στο εξής: Μαμάδες, κοιμήστε το μωρό στην αγκαλιά σας τώρα που μπορείτε, γιατί ο χρόνος περνάει και σε λίγο καιρό δεν θα το κάνετε. Δεν χρειάζεται να βιαστείτε.
Μια μέρα αυτό το αγοράκι που έχω στην αγκαλιά μου θα γίνει άντρας. Θα έχει τη δική του ζωή και οικογένεια. Ίσως να μην μένουμε στην ίδια πόλη.
Ζήστε τη στιγμή και απολαύστε τη! Αργότερα, θα νοσταλγείτε αυτό το γλυκό νανούρισμα.
Και σε όσους ισχυρίζονται ότι το ίδιο θα κάνω όταν γίνει 5 χρονών γιατί δεν θα έχει μάθει να κοιμάται μόνος του, θα ήθελα να απαντήσω: Δεν πειράζει... Θα γίνει και αυτό στην ώρα του!»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
