Γιατί όμως έχουμε κολλήσει μικροί και μεγάλοι με την οικογένεια Αντωνόπουλου;
Εξαιρετική παραγωγή
Η φωτογραφία, η μουσική, τα ρούχα, η σκηνογραφία αλλά και οι εξαιρετικές ερμηνείες συνθέτουν ένα αποτέλεσμα που δύσκολα σε αφήνει αδιάφορο. Αν προσθέσεις το σενάριο, τους διαλόγους και τη σκηνοθεσία, καταλαβαίνεις τί σημαίνει ποιοτική τηλεόραση που σε κάνει να νοσταλγείς, να σκέφτεσαι, να συγκινείσαι αλλά και να προβληματίζεσαι!
Χωρίς βωμολοχίες, χωρίς προσβλητικό χιούμορ και χωρίς τον «μεγάλο αδελφό» να κοιτάει από την κλειδαρότρυπα προσφέρει σε όλες τις ηλικίες μια διαφορετική αισθητική που, σε μας τους πιο παλιούς, είχε λείψει.
Τα παιδιά μαθαίνουν τη σύγχρονη ιστορία μας
Η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας δεν διδάσκεται στο σχολείο. Τα χρόνια που έζησαν οι γονείς μας και, μέσα από τις αφηγήσεις τους κι εμείς, δεν είναι οικεία στα παιδιά μας. Πολλές φορές οι νέοι μπερδεύουν το Πολυτεχνείο με την επανάσταση του 1821 και πώς να τους αδικήσεις…
Η συγκεκριμένη σειρά είναι μια καλή ευκαιρία όχι μόνο να μάθουν για τη δικτατορία του Παπαδόπουλου και την επανάσταση των φοιτητών, αλλά να την «ζήσουν», να την κατανοήσουν και να την εμπεδώσουν.
Βλέπουν τη ζωή… όπως παλιά!
Είναι πολλές φορές που μιλάμε στα παιδιά μας για την εποχή που δεν υπήρχαν κινητά, που τα παιδιά έπαιζαν στο δρόμο και η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη. Ωστόσο, κάθε φορά μας κοιτούν σαν εξωγήινους και δυσκολεύονται να φανταστούν πώς ήταν η ζωή πριν μερικά χρόνια.
Όταν όμως παρακολουθούν τον μικρό πρωταγωνιστή της σειράς, τον Άγγελο, να συναντιέται κάθε απόγευμα με τους φίλους του όχι σε κάποιο τσατ ή εμπορικό κέντρο αλλά στην αλάνα της γειτονιάς, καταλαβαίνουν πόσο όμορφη και απλούστερη είναι η ζωή μακριά από την τεχνολογία του σήμερα. Ίσως μάλιστα τα παρακινεί να αφήσουν στην άκρη το Playstation και το κινητό και να βγουν για παιχνίδι έξω!
Διδάσκει ξεχασμένες (ή υποτιμημένες) αξίες
Το παρελθόν δεν είναι καλύτερο από το παρόν, ούτε και το αντίστροφο. Κάθε εποχή τα υπέρ και τα κατά της. Ωστόσο, η σημερινή εποχή δεν προσφέρεται για να καταλάβουν τα παιδιά μας αξίες όπως η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, η ευγένεια, η εμπιστοσύνη και η ελευθερία. Το δικαίωμα όλων μας να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα αλλά χωρίς να προσβάλουμε τον άλλον, να φοράμε ό,τι μας αρέσει ή να ακολουθούμε το δικό μας μονοπάτι.
Ίσως επειδή πλέον πρόκειται για έννοιες και δικαιώματα αυτονόητα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσες θυσίες χρειάστηκαν για να κατακτηθούν. Βλέποντας τα καλύτερα μας χρόνια, όμως, ίσως αρχίσουμε να εκτιμάμε λίγο παραπάνω όσα μέχρι σήμερα θεωρούμε δεδομένα και, συνεπώς, να τα σεβαστούμε και λίγο περισσότερο.
