5 τύποι μπαμπάδων που συναντάμε στην παιδική χαρά

5 τύποι μπαμπάδων που συναντάμε στην παιδική χαρά

Είναι αλήθεια ότι παλιότερα, στην παιδική χαρά έβλεπες μόνο μαμάδες να κυνηγάνε πέρα δώθε τα αεικίνητα μικρά τους. Σήμερα αυτό έχει αλλάξει, ευτυχώς. Οι σύγχρονοι μπαμπάδες δεν είναι μόνο δουλειά σπίτι, φαΐ, ύπνο και πάλι δουλειά, αλλά φροντίζουν να περνάνε αρκετό χρόνο με τα παιδιά τους όσο κουρασμένοι και αν είναι. Και φυσικά, σκάνε συχνά-πυκνά μύτη στην παιδική χαρά, όπου φέρνουν ο καθένας το δικό του ιδιαίτερο χρώμα στην, ούτως ή άλλως, πολύχρωμη παρέα.

Ο «αυτό πρέπει να το δει η μαμά σου»

Ο δόλιος μπαμπάς που δεν έχει πολλές ευκαιρίες να πάει με το παιδί στην παιδική χαρά και που, όταν τα καταφέρει, χάνει τις καλύτερες στιγμές γιατί νιώθει την ακαταμάχητη ανάγκη να τις… απαθανατίσει. Περνάει, λοιπόν, τον χρόνο του με το κινητό στο χέρι να βγάζει φωτογραφίες το παιδί ενώ εκείνο κάνει ότι κάθε φορά που πάει στις κούνιες: τρέχει, παίζει, πέφτει και χαίρεται. Τουλάχιστον, θα έχει κάτι να δείξει στους συναδέλφους του το άλλο πρωί...

Ο «ευκαιρία να γυμναστώ κι εγώ»

Ήθελε πάντα να γυμναστεί, αλλά το ανέβαλλε συνεχώς ώσπου έγινε μπαμπάς και ο χρόνος του συρρικνώθηκε τόσο που δεν προλαβαίνει ούτε να τεντωθεί το πρωί. Με το που άρχισε το παιδί να πηγαίνει παιδική χαρά, όμως, βρήκε την ευκαιρία να κάνει αυτό που δεν έκανε ποτέ: να βάλει τις φόρμες του και να γυμναστεί. Έρχεται πάντα τροχάδην ως τις κούνιες (μαζί με το παιδί) και κάνει τις ασκησούλες του όσο εκείνο παίζει.

Ο «πιο παιδί κι απ’ το παιδί»

Αν δεν τον πετυχαίνουμε συχνά είναι επειδή προσπαθεί να έρχεται στην παιδική χαρά σε ώρες που δεν έχει πολύ κόσμο. Ο λόγος; Όχι ο κορονοϊός, αλλά το γεγονός ότι μαζί με το παιδί του θέλει να παίζει κι εκείνος. Να κάνει κούνια και τραμπάλα, να ανεβοκατεβαίνει τις τσουλήθρες και να κάνει τον πειρατή στο ξύλινο καράβι, αφού στην εποχή του οι κούνιες δεν ήταν η υπερπαραγωγή που είναι σήμερα, αλλά σκέτες… κούνιες.

Ο «ας χτυπήσει και λίγο να μάθει»

Όσο ασφαλείς και αν είναι οι παιδικές χαρές σήμερα, δεν παύουν να υπάρχουν ακόμα σοβαροί λόγοι να μη χάνουμε τα παιδιά μας από τα μάτια μας. Εκτός και αν είμαστε σαν τον χαλαρό μπαμπά που αράζει στο παγκάκι ή μιλάει στο κινητό και δεν πολυσκάει για το παιδί, αφού πιστεύει ακράδαντα ότι, για να μάθει να προσέχει, πρέπει να φάει και τα μούτρα του 2-3 φορές. Επίσης, η θεωρία αυτή τον βολεύει κιόλας...

Ο «είμαι έτοιμος για κατασκήνωση»

Όσο χαλαροί και αν θεωρούνται οι μπαμπάδες, υπάρχει πάντα κι εκείνος που δε βγαίνει απ’ το σπίτι χωρίς την τσάντα που έχει τα πάντα, από αλλαξιές και μωρομάντηλα, μέχρι νερό και κολατσιό μη τυχόν και νιώσει μια λιγούρα το παιδί μέσα στη μία ώρα που θα πάνε στις κούνιες. Φυσικά, δεν είναι μόνο σ’ αυτό υπερβολικός, αλλά γυροφέρνει το παιδί, πάντα έτοιμος να επέμβει και να επιδείξει την υψηλή ετοιμότητά του.

v