.jpg)
«Τη στιγμή που χάνεις την μαμά σου, αρχίζεις να αναρωτιέσαι πού είναι ένα εκατομμύριο φορές την ημέρα, αν είναι κάπου κοντά σου ή κάπου πολύ μακριιά. Μερικές φορές, την νιώθεις τόσο κοντά σου που νομίζεις πως μπορείς να την αγγίξεις. Την βλέπεις στον ύπνο σου και όταν ξυπνάς νομίζεις ότι όντως πέρασες χρόνο μαζί της, σαν να ζει ακόμα. Λίγα λεπτά αργότερα, την χάνεις… δεν την νιώθεις πια. Λες και πήγε κάπου τόσο μακριά που αδυνατείς ακόμα και να θυμηθείς την αίσθηση της αγκαλιάς της και τη ζεστασιά της φωνής της.
Αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν σε ακούει όταν κλαις τόσο πολύ που κόβεται η ανάσα σου ή όταν φωνάζεις το όνομά της μήπως και έρθει. Αν ξέρει πόσο πολύ σου λείπει και πώς οι μέρες συχνά μοιάζουν με χρόνια μακριά της. Αν εξακολουθεί να υπάρχει κάπου όπου είσαι ακόμα η κόρη της, αν σε θυμάται κι αν σ' έχει στην καρδιά της όπως πάντα.
Αρχίζεις να κοιτάς ψηλά στον ουρανό και να την ψάχνεις, γυρεύοντας για ένα σημάδι της - μια επιβεβαίωση ότι είναι καλά και πως η αγάπη της δεν θα στερέψει ποτέ. Ένα σημάδι ότι οι επιλογές σου, ακόμα και χωρίς τις συμβουλές της, εξακολουθούν να είναι οι σωστές. Μα πάνω απ’ όλα, αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν ήξερε πόσο την αγαπούσες κι αν της το είπες αρκετές φορές όσο ήταν ζωντανή.
Όσο περνάνε οι μέρες, όμως, παύεις να αναρωτιέσαι και συνειδητοποιείς πως ήξερες σχεδόν από πάντα πως, ακόμα κι αν την χάσεις, η αγάπη της θα παραμείνει δίπλα σου, μέσα στην καρδιά σου. Γιατί ακόμα κι όταν μια μητέρα «φεύγει», η αγάπη της μένει πάντα ζωντανή».
Πηγή: herviewfromhome.com
