«Θέλει κότσια για να μεγαλώσεις ένα παιδί, δεν είναι παίξε - γέλασε!»

«Θέλει κότσια για να μεγαλώσεις ένα παιδί, δεν είναι παίξε - γέλασε!»

Το να μεγαλώνεις παιδιά, είναι (λένε!) η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου! Δεν έχει ωράριο, δεν έχει αργίες, δεν έχει διακοπές... παράλληλα, ξέρεις πως έχεις την πλήρη ευθύνη για το πλάσμα που έφερες στον κόσμο και έχεις την έγνοια του ακόμα κι όταν έχει μεγαλώσει κι έχει ανοίξει τα φτερά του.

Όσο υπέροχη κι αν είναι η γονεϊκότητα, όσο κι αν μας χαρίζει μαγικές στιγμές, θέλει κότσια κι αντοχές για να μεγαλώσεις ένα παιδί - όπως ακριβώς τα λέει και η παρακάτω δημοσίευση: 

«Ήρθε η ώρα να γεννήσεις: νιώθεις τις συσπάσεις να σε διαλύουν από τον πόνο αλλά προσπαθείς να τις αγνοήσεις και σπρώχνεις με όλη σου τη δύναμη. Θέλει κότσια.

Φροντίζεις για πρώτη φορά ένα νεογέννητο μωρό: στην αρχή σε λούζει κρύος ιδρώτας αλλά μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου, να προχωράς με το κεφάλι ψηλά, να μαθαίνεις και να βάζεις τα δυνατά σου. Θέλει κότσια.

Μεγαλώνεις ένα νήπιο: αντιμετωπίζεις τα ξεσπάσματά του, τον θυμό του και τις ενοχές που σε κατακλύζουν συνεχώς. Θέλει κότσια.  

Αφήνεις το παιδί σου στον παιδικό σταθμό πρώτη φορά: προσπαθείς να το παίζεις άνετη μπροστά του ενώ θες να κλάψεις με όλη σου τη δύναμη που φεύγει από την αγκαλιά σου. Θέλει κότσια. 

Παραμελείς τον εαυτό σου: δεν μπορείς να κάνεις ντους όποτε θες, δεν είσαι σχεδόν ποτέ μόνη σου στο σπίτι και βάζεις τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σου. Θέλει κότσια. 

Βλέπεις το παιδί σου να δοκιμάζει νέες εμπειρίες: γνωρίζεις ότι μπορεί να πληγωθεί, να χτυπήσει ή να αποτύχει αλλά ξέρεις πως δεν πρέπει να τρέξεις να το προστατέψεις, όσο κι αν θες. Θέλει κότσια. 

Το να μεγαλώνεις ένα παιδί θέλει μαγκιά και αντοχές. 

Η μητρότητα θέλει κότσια».

v