«Στη μαμά που διαβάζει αυτό το κείμενο θα ήθελα να πω το εξής: το να είσαι ''τέλεια'' είναι αδύνατον.
Ναι, καλά άκουσες! Μπορεί να μην το πιστεύεις… Άλλωστε, υποτίθεται ότι είμαστε τέλειες, ότι έχουμε σούπερ δυνάμεις και μπορούμε να τα βγάλουμε όλα πέρα και πάντα με χαμόγελο. Σωστά;
Λυπάμαι, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Προσπαθούσα μια ζωή για την τελειότητα. Ήθελα να κάνω τα πάντα σωστά. Να έχω φρόνιμα παιδιά, πεντακάθαρο σπίτι και να τα προλαβαίνω όλα. Πίστευα ότι θα τα καταφέρω, αλλά έκανα μεγάλο λάθος.
Η ζωή μου θυμίζει τη φράση ''όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελάει''.
Όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω. Αυτή η μικροσκοπική και εύθραυστη ζωούλα εξαρτιόταν αποκλειστικά από μένα και πραγματικά, είχα τρομοκρατηθεί. Τότε συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πόσο λάθος έβλεπα τα πράγματα.
Λίγα χρόνια αργότερα, έχοντας δύο πλέον παιδιά, τολμώ να παραδεχτώ ότι ακόμα και τώρα, δεν είμαι σίγουρη για πολλά πράγματα. Προσπαθώ απλώς για το καλύτερο και ακολουθώ το ένστικτό μου. Τίποτα δεν είναι στην εντέλεια, το σπίτι μου δεν είναι πεντακάθαρο και τα παιδιά μου… δεν συμπεριφέρονται πάντα καλά.
Θεωρώ τον εαυτό μου τελειομανή. Μου αρέσει όταν όλα είναι καθαρά και οργανωμένα. Αγαπώ την ρουτίνα μου και θέλω να είμαι πάντα στην ώρα μου και να μην αργώ. Όλα αυτά βέβαια, πήγαν περίπατο από τη στιγμή που έγινα μαμά.
Το σπίτι μου κάθε μέρα μοιάζει σαν να το χτύπησε ταυτόχρονα ανεμοστρόβιλος και τυφώνας και μετά κάποιος μπήκε μέσα και έβαλε βόμβα για να το αποτελειώσει.
Επίσης αργώ. Όλη την ώρα.
Ο χρόνος που περνάω με τον σύζυγό μου είναι ελάχιστος. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν είμαστε ακόμα παντρεμένοι.
Οι εποχές που ντυνόμουν καλά και βαφόμουν έχουν περάσει. Τώρα πλέον έχω ανακαλύψει ότι με βολεύουν περισσότερο οι πιτζάμες και ότι το μακιγιάζ δεν έχει την αξία που είχε κάποτε.
Τα παιδιά μου μάλλον βλέπουν πολύ τηλεόραση και δεν παίζουν αρκετά. Κάποιες μέρες τα αφήνω επίτηδες να κάτσουν περισσότερο μπροστά από μια οθόνη, προκειμένου να βγάλουμε τη μέρα χωρίς κλάματα και υστερίες.
Σιχαίνονται τα λαχανικά και τους αρέσουν οι κοτομπουκιές. Από το να μείνουν νηστικά, τις προτιμώ και εγώ.
Και φίλη μου, ειλικρινά, στο λέω μέσα από την καρδιά μου: μην σκεφτείς ποτέ ότι τα δικά σου παιδιά δεν θα κάνουν αταξίες, επειδή είναι δικά σου.
Τα παιδιά είναι παιδιά και θα συμπεριφερθούν αναλόγως. Κάποιες μέρες θα είναι αγγελάκια και κάποιες άλλες… διαολάκια. Θα το συνηθίσεις.
Το να πιω καφέ με τις φίλες μου συμβαίνει μία φορά κάθε μερικούς μήνες, αν είμαι τυχερή. Όχι επειδή δεν μπορώ να βρω χρόνο, αλλά επειδή συνήθως είμαι τόσο εξαντλημένη που το να βγω έξω απαιτεί πάρα πολλή ενέργεια και απλά δεν μπορώ.
Αυτή είναι η μία πλευρά της μητρότητας. Δεν είναι καθόλου φωτεινή και πραγματικά, σου ρουφάει την ψυχή.
Να σου πω όμως κάτι; Δεν πειράζει. Χαλάλι.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος να νιώθουμε τόση πίεση. Να προσπαθούμε να είμαστε τέλειες και να μη δείχνουμε ποτέ κανένα σημάδια αδυναμίας. Είναι αδύνατον!
Γι’ αυτό μη νιώθεις έτσι. Σε παρακαλώ, μην αισθάνεσαι ότι έχεις αποτύχει. Αν σηκώθηκες σήμερα από το κρεβάτι και το μόνο που έκανες ήταν να βεβαιωθείς ότι τα παιδιά σου είναι ταϊσμένα, ασφαλή και αγαπημένα - τότε έκανες κάτι παραπάνω από αρκετά.
Αν το σπίτι σου μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη, δεν πειράζει. Αν έχεις καιρό να λούσεις τα μαλλιά σου και να φορέσεις καινούριες πιτζάμες, εξακολουθείς να είσαι μια άξια και καλή μαμά.
Γιατί καλή μαμά δεν είναι η μαμά που έχει την ψεύτικη, τέλεια ζωή στο Instagram. Καλή μαμά είναι αυτή που λατρεύει τα παιδιά της και θα έκανε τα πάντα γι' αυτά. Δεν χρειάζεται να είσαι η τέλεια μαμά, αρκεί να είσαι μια καλή μαμά.»
Πηγή: herviewfromhome.com
