Kάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος

Kάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος

Kάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Πενθούμε τον άνθρωπο που βγήκε από τη ζωή μας και όλα όσα θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει μαζί του. Ο πόνος είναι βαθύς και χρειάζεται χρόνος για να επουλωθεί αυτή η πληγή...

«Είναι παράξενο πράγμα, να πενθείς τους ζωντανούς. Είναι σαν ο εγκέφαλός σου να μην μπορεί να διαχειριστεί τη διαδικασία με τον ίδιο τρόπο που το κάνει όταν κάποιος πεθαίνει.

Η επιλογή του να φύγεις από μια σχέση ξεκινά μια μακρά, συχνά συγκεχυμένη, διαδικασία πένθους. Ακόμα κι όταν ξέρεις ότι είναι η σωστή απόφαση, σε κατακλύζουν οι αμφιβολίες.

Έπρεπε να το είχα πει αυτό; Τι θα γινόταν αν είχα πράξει διαφορετικά; Αναπάντητα ερωτήματα και εικασίες εισβάλλουν στο μυαλό σου απροειδοποίητα τις πιο περίεργες και δύσκολες ώρες. Τα ήσυχα βράδια, εκεί που χαζολογάς στα μέσα κοινωνικές δικτύωσης και μερικές φορές σε συζητήσεις με φίλους που, όμως, δεν μπορούν να κατανοήσουν το πόσο πολύ πονάς.

Γιατί ο πόνος είναι αληθινός, ωμός και βαθύς και σε χτυπάει παντού.

Πενθείς τις καλές αναμνήσεις –γιατί ακόμα και οι τοξικές σχέσεις έχουν τις ωραίες στιγμές τους- και σκέφτεσαι ότι δεν θα υπάρξουν ξανά. Είναι οριστικό.

Είναι ψυχοφθόρο να σκέφτεσαι όλα τα όμορφα που θα μπορούσες να ζήσεις με έναν άνθρωπο και δεν μπορείς πια. Βαθαίνουν τον πόνο της απώλειας.

Κάπου μέσα σου ίσως πιστεύεις ότι φταις εσύ γι’ αυτό που περνάς. Ακόμα κι αν οι λόγοι για τους οποίους έφυγες ήταν σωστοί και δικαιολογημένοι.

Κουράζεσαι επίσης να εξηγείς το γιατί. Κάποιοι άνθρωποι δεν θα καταλάβουν ποτέ γιατί πήρες αυτή την απόφαση. Θα πουν ότι δεν προσπάθησες περισσότερο, ότι δεν έδωσες περισσότερες ευκαιρίες και δεν θέλεις να συγχωρέσεις.

Εσύ όμως ξέρεις την αλήθεια…

Ξέρεις ότι κάθε φορά που προσπαθούσες, έπεφτες πάνω σε έναν τοίχο.

Σε κάθε ευκαιρία που έδινες, η καρδιά σου έσπαγε σε χίλια κομμάτια.

Και κάθε φορά που συγχωρούσες, πληγωνόσουν ακόμα περισσότερο.

Και μετά έρχεται η απογοήτευση…

Χάνεις την πίστη σου στους ανθρώπους. Γνωρίζεις πλέον από πρώτο χέρι ότι κάποιοι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και δεν το έχουν σε τίποτα να σε πατήσουν κάτω για να είναι αυτοί καλά.

Καταλαβαίνεις πλέον ότι δεν είναι πάντα οι κακοί αυτοί που κάνουν το μεγαλύτερο κακό. Μερικές φορές οι άνθρωποι που θα έπρεπε να σε αγαπούν περισσότερο είναι οι ίδιοι που σε διαλύουν. Ανακαλύπτουν μια κρυφή απόλαυση στο να σε κάνουν να υποφέρεις.

Το να το μαθαίνεις από πρώτο χέρι είναι εξαιρετικά οδυνηρό.

Ο χωρισμός πραγματικά είναι ένας μικρός θάνατος. Νιώθεις τεράστια μοναξιά κι ας ξέρεις ότι δεν είσαι η μόνη που το έχεις περάσει.»

Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com

v