Κι αν ένα παιδί σου ρωτήσει «Μαμά, ποιον αγαπάς περισσότερο;» θα δείξεις τα δάχτυλα των χεριών σου και θα απαντήσεις όπως η μάνα στο παρακάτω κείμενο:
«Όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι υιοθεσίας, ήμασταν άπειροι αλλά ενθουσιώδεις. Ότι μας έλειπε σε εμπειρία, το αναπληρώναμε με αποφασιστικότητα. Δεν είχαμε πείρα αλλά είχαμε πολλή αγάπη.
Έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι μας. Μετά από 3 ανάδοχα παιδιά, 2 υιοθεσίες και ένα σετ δίδυμων, έχουμε πολύ περισσότερη εμπειρία αλλά όχι λιγότερη αγάπη. Η οικογένειά μας μεγάλωσε και περιλαμβάνει όχι μόνο τα παιδιά μας, αλλά και τις βιολογικές τους οικογένειες.
Οι άνθρωποι συχνά αμφισβητούν το πώς τα καταφέρνουμε να μοιράσουμε την αγάπη μας ανάμεσα σε τόσα παιδιά, αλλά η αγάπη μιας μάνας δεν μοιράζεται. Πολλαπλασιάζεται. Η αγάπη του ανθρώπου μεγαλώνει ανάλογα με την ικανότητά του να την προσφέρει.
Αν η υιοθεσία μου έμαθε ένα πράγμα, είναι ότι όταν μαζεύεις αγάπη, γίνεται όλο και πιο αδύναμη. Όταν δίνεις αγάπη, γίνεται όλο και πιο δυνατή. Η αγάπη είναι ένα παράδοξο. Όσο περισσότερη αγάπη δίνεις, τόσο περισσότερη αγάπη έχεις».
