«Νιώθω ότι μαγειρεύοντάς του, του κάνω κακό»
«Δεν ξέρω πώς να το πω χωρίς να ακουστώ σκληρή, αλλά φοβάμαι πως, αν συνεχίσω να του μαγειρεύω, θα τον οδηγήσω στην καταστροφή. Ο άντρας μου δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει. Δεν μιλάμε για το φυσιολογικό να απολαμβάνει ένα γεύμα ή να τσιμπολογάει κάτι παραπάνω. Μιλάμε για υπερβολές. Για ατελείωτες ποσότητες φαγητού που εξαφανίζονται μέσα σε λίγα λεπτά. Για ένα ψυγείο που γεμίζω και αδειάζει πριν καλά-καλά προλάβω να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.
Όταν πρωτογνωριστήκαμε, δεν ήταν έτσι. Ναι, του άρεσε το καλό φαγητό, αλλά υπήρχε ένα μέτρο. Τώρα, όμως, μοιάζει σαν να μην μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του. Και εγώ, άθελά μου, συμβάλλω σε αυτή την κατάσταση, γιατί είμαι αυτή που του μαγειρεύει.
«Δεν είναι απλά ότι τρώει πολύ. Είναι ότι δεν σταματάει»
Κάθε φορά που του φτιάχνω ένα γεύμα, εξαφανίζεται σε δευτερόλεπτα. Δεν είναι απλά το ότι του αρέσει το φαγητό μου – είναι λες και δεν μπορεί να σταματήσει. Και όταν τελειώσει, πηγαίνει στην κουζίνα και ψάχνει κι άλλο. Αν υπάρχει ψωμί, θα το φάει όλο. Αν υπάρχουν γλυκά, δεν θα μείνει ούτε ψίχουλο. Αν αγοράσω έξτρα φαγητό για να κρατήσει δύο μέρες, θα έχει εξαφανιστεί μέσα σε μία ώρα.
Του έχω μιλήσει γι’ αυτό. Του έχω πει πως ανησυχώ. Όχι μόνο επειδή αυτό σημαίνει ότι εγώ πρέπει συνεχώς να ξαναμαγειρεύω, αλλά γιατί βλέπω ότι αυτός ο ρυθμός φαγητού τον βλάπτει. Παίρνει κιλά, νιώθει συνέχεια κουρασμένος, η υγεία του επιδεινώνεται. Κι όμως, όταν του το λέω, απλά αποφεύγει τη συζήτηση ή θυμώνει μαζί μου.
«Δεν αναγνωρίζει καν ότι υπάρχει πρόβλημα»
Ο άντρας μου δεν προσπαθεί να περιορίσει το φαγητό του. Δεν επισκέπτεται γιατρό, δεν αναζητά βοήθεια, δεν αναγνωρίζει καν ότι υπάρχει πρόβλημα. Όποτε του μιλάω, μου λέει ότι "είναι απλά αγχωμένος" ή ότι "δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα". Αλλά εγώ βλέπω τι γίνεται. Βλέπω πώς αλλάζει το σώμα του, βλέπω πώς οι εξετάσεις του χειροτερεύουν, βλέπω πώς λαχανιάζει με το παραμικρό. Και δεν μπορώ άλλο να είμαι συνεργός σε αυτό.
Για χρόνια, μαγείρευα με αγάπη. Ήταν η δική μου φροντίδα προς εκείνον. Αλλά τώρα νιώθω πως η φροντίδα μου τον βλάπτει. Αν του μαγειρεύω, ξέρω ότι θα φάει υπερβολικά. Και αν δεν του μαγειρέψω, ξέρω ότι θα στεναχωρηθεί, θα νιώσει ότι τον εγκαταλείπω.
«Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το φαγητό του»
Η δική μου καθημερινότητα είναι ήδη γεμάτη. Δουλεύω, κρατάω το σπίτι, φροντίζω τα έξοδά μας, τα κατοικίδια, τα πάντα. Και πρόσφατα, έχασα τον πατέρα μου. Ο πόνος είναι αφόρητος, και το μόνο που ήθελα ήταν λίγη ηρεμία. Αντί γι’ αυτό, το μόνο που ακούω είναι το πώς "πρέπει να μαγειρέψω κάτι άλλο", γιατί το προηγούμενο "τελείωσε".
Το μαγείρεμα πλέον δεν είναι χαρά. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Αν του φτιάξω φαγητό, ξέρω πως δεν θα έχει μέτρο. Από την άλλη, αν σταματήσω να του μαγειρεύω, ξέρω πως θα μου κρατήσει κακία. Δεν ξέρω τι να κάνω.
«Αν τον αγαπάω, πρέπει να σταματήσω να του μαγειρεύω»
Δεν θέλω να τον αφήσω νηστικό. Δεν θέλω να γίνω η κακιά σύζυγος που αρνείται να τον φροντίσει. Αλλά επίσης δεν θέλω να συνεχίσω να τον βοηθάω να καταστρέφει τον εαυτό του.
Για πρώτη φορά, σκέφτομαι να βάλω ένα όριο. Να του πω πως από εδώ και πέρα, πρέπει να αναλάβει εκείνος την ευθύνη του φαγητού του. Γιατί αν δεν κάνει κάτι, φοβάμαι ότι μια μέρα θα είναι αργά – και τότε, δεν θα μπορώ να τον βοηθήσω καθόλου.»
Πηγή: cafemom.com
.jpg)
