Άλλες είναι αυτονόητες ενώ άλλες μοιάζουν παράξενες στους απέξω. Γιατί τελικά κάθε σχέση δημιουργεί το δικό της άγραφο «εγχειρίδιο συμπεριφοράς». Κάποιες φορές αυτό το «εγχειρίδιο» χαρακτηρίζεται από βαθιά κατανόηση και εμπιστοσύνη. Κάποιες άλλες προκαλεί συζητήσεις και αμφιβολίες.
Σήμερα γνωρίζουμε πέντε ζευγάρια που μοιράζονται τους κανόνες που έχουν θέσει. Μερικοί προκαλούν χαμόγελα και άλλοι πυροδοτούν σκέψη. Όλοι όμως δείχνουν πως η αλήθεια πίσω από τις κόκκινες γραμμές ενός ζευγαριού κρύβεται συνήθως στην ανάγκη για ασφάλεια, σεβασμό και αίσθηση συντροφικότητας.
1o ζευγάρι
«Να μην υπάρχουν νέες φιλίες με άτομα του αντίθετου φύλου»
Η Μαρία και ο Νίκος είναι μαζί οκτώ χρόνια και αποκαλύπτουν ότι ο πιο σταθερός κανόνας στη σχέση τους είναι να μην κάνουν νέες φιλίες με άτομα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ζήλια. Η Μαρία έχει αρκετούς άντρες φίλους αλλά όλοι προϋπήρχαν της σχέσης. Το ίδιο ισχύει και με τον Νίκο και τις φίλες του. Αυτό τους κάνει να νιώθουν ασφάλεια και ότι δεν απειλούνται συναισθηματικά. Η σχέση τους βασίζεται στη συζήτηση και στην εμπιστοσύνη, αλλά αυτή η γραμμή μένει σταθερή και αμετακίνητη.
2o ζευγάρι
«Μήνυμα κάθε μέρα όταν ο ένας ταξιδεύει»
Η Άννα και ο Πέτρος ζουν μαζί πέντε χρόνια και λόγω εργασίας ταξιδεύουν συχνά χωριστά. Το μόνο που χρειάζονται για να νιώθουν κοντά είναι ένα καθημερινό μήνυμα επιβεβαίωσης. Όχι για έλεγχο, αλλά για σύνδεση. Η Άννα λέει πως το νιώθει σαν μια «εικονική αγκαλιά» όταν λαμβάνει μία σύντομη καλημέρα. Εκείνος θεωρεί πως πρόκειται για μία μικρή αλλά ουσιαστική πράξη φροντίδας. Η καθημερινή επαφή λειτουργεί σαν υπενθύμιση ότι ο ένας σκέφτεται τον άλλον ακόμη και μέσα στη ρουτίνα και στις αποστάσεις.
3o ζευγάρι
«Αποχή από προκλητικούς λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα»
Η Ιωάννα και ο Μάριος έχουν θέσει έναν ιδιαίτερο περιορισμό. Αν εκείνος ή εκείνη ξεκινήσει να ακολουθεί λογαριασμούς γεμάτους ημίγυμνα σώματα και προκλητικές φωτογραφίες θεωρείται παραβίαση. Για την Ιωάννα αυτό θεωρείται θέμα σεβασμού. Δεν θέλει να νιώθει ότι συγκρίνεται με άγνωστες. Ο Μάριος παραδέχεται πως στην αρχή δεν το αντιλαμβανόταν αλλά πλέον θεωρεί πως αυτός ο κανόνας τους βοηθά να αποφεύγουν «μικρές πληγές που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μεγαλύτερες ρωγμές».
4o ζευγάρι
«Ένα σύντομο μήνυμα όταν ο ένας από τους δύο έχει βγει το βράδυ»
Η Στέλλα και ο Θάνος συμφώνησαν πως όταν κάποιος βγαίνει χωρίς τον σύντροφό του αρκεί ένα μικρό μήνυμα για να υπάρχει αίσθηση επαφής. Δεν χρειάζεται συνεχής ενημέρωση ούτε λεπτομερές ρεπορτάζ. Μόνο ένα σημάδι ότι όλα πάνε καλά. Η Στέλλα εξηγεί ότι αυτό τους βοηθά να κρατούν ζωντανή την εμπιστοσύνη τους χωρίς να ασφυκτιούν. Ο Θάνος προσθέτει πως τις επόμενες μέρες χαίρονται να αφηγούνται ο ένας στον άλλον όσα έζησαν ξεχωριστά. Αυτή η ισορροπία μεταξύ ανεξαρτησίας και σύνδεσης κρατά τη σχέση τους υγιή και αληθινή.
5o ζευγάρι
«Όταν ο καυγάς κορυφώνεται, χρειάζονται απλά μια... επανεκκίνηση»
Η Χριστίνα και ο Γιώργος έχουν μάθει ότι ο θυμός πολλές φορές τους κάνει να πουν περισσότερα από όσα πρέπει. Όταν διαφωνούν και τα νεύρα φουντώνουν ο κανόνας τους λέει να σταματήσουν, να πάρουν μια ανάσα, να αγκαλιαστούν και να συνεχίσουν μετά. Όχι για να αποφύγουν το θέμα αλλά για να το ξαναδούν με καθαρό μυαλό. Εκείνοι πιστεύουν πως αυτή η μικρή τελετουργία τους κρατά ενωμένους και αποτρέπει λόγια που δεν θα μπορούσαν να πάρουν πίσω.
Τι μας δείχνουν τελικά αυτοί οι κανόνες
Κάθε ζευγάρι βάζει τους δικούς του όρους και ο σκοπός δεν είναι πάντα ο έλεγχος. Συχνά οι κανόνες είναι γέφυρες επικοινωνίας και τρόποι να εκφράσουμε ανάγκες που δεν βρίσκουν πάντα λόγια. Κάποτε όμως ίσως χρειαστεί να αναρωτηθούμε αν μία κόκκινη γραμμή προστατεύει ή περιορίζει. Αν ενώνει ή απομακρύνει.
Το σημαντικότερο δεν είναι ο κανόνας αλλά το γιατί υπάρχει. Αν στηρίζεται σε εμπιστοσύνη και σεβασμό μπορεί να γίνει σημείο δύναμης για μια σχέση. Αν όμως γεννιέται από φόβο μπορεί να φυλακίσει και τους δύο. Σε κάθε περίπτωση το μόνο βέβαιο είναι πως καμία συμφωνία δεν μπορεί να κρατηθεί χωρίς θέληση για διάλογο και κοινή πρόθεση.
Και τελικά ίσως ο πιο απαράβατος κανόνας να είναι αυτός. Να ακούμε ο ένας τον άλλον. Να προσπαθούμε. Να αγαπάμε με επίγνωση!
