«Ήξερα ότι μπορεί να συμβεί, αλλά όταν είδα τα μαλλιά μου να πέφτουν έπαθα σοκ»

«Ήξερα ότι μπορεί να συμβεί, αλλά όταν είδα τα μαλλιά μου να πέφτουν έπαθα σοκ»

Η επιλόχειος τριχόπτωση είναι ένα φαινόμενο αρκετά σύνηθες, εμφανίζεται λίγους μήνες μετά τη γέννα, αλλά με τον καιρό υποχωρεί και η τρίχα της λεχώνας αποκαθίσταται πλήρως. Για μια γυναίκα, όμως, που είτε δεν έχει ενημερωθεί είτε δεν έχει προετοιμαστεί ψυχολογικά γι’ αυτό, η εξασθένιση και η αραίωση των μαλλιών της αποτελεί μια επιπρόσθετη πηγή άγχους και ανησυχίας. Πολλές γυναίκες, επιφορτισμένες με όσα φέρνει  η λοχεία, βρίσκονται προ απροόπτου, η ψυχολογία τους «πέφτει» και εντείνεται η αίσθηση πως έχουν παραμελήσει τον εαυτό τους.

Μια νέα μαμά που έζησε έντονα αυτήν την εμπειρία περιγράφει πως ξεπέρασε το πρώτο σοκ και τι έκανε για να αντιμετωπίσει αυτήν την αναπάντεχη και πρωτόγνωρη κατάσταση.

«Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω – ήταν ένα αληθινό σοκ. Ήξερα πως μετά τη γέννα μπορεί να εμφανίσω τριχόπτωση, αλλά δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη γι’ αυτό που συνέβη. Άλλωστε, πριν συμβεί, το είχα ήδη απωθήσει στην άκρη του μυαλού μου, όπως έκανα και με όλα όσα δεν έκρινα ως απολύτως επείγοντα κατά τους πρώτους μήνες με το παιδί.

Επιπλέον, ήταν μια περίοδος που άρχιζα να νιώθω πως έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Αναρωτιόμουν διαρκώς αν υπάρχει “επιστροφή” για το σώμα μου στην πρότερη κατάσταση. Είχα πάντα τα περιττά κιλά μου, αλλά τώρα δεν ήταν μόνο αυτό. Οι μύες και το δέρμα μου είχαν “χαλαρώσει” πολύ, ένιωθα μονίμως ένα ράκος και, από πάνω, έχανα και μαλλιά. Στην αρχή πανικοβλήθηκα, αλλά σύντομα αποφάσισα να το αντιμετωπίσω κατά μέτωπο.

Πρώτ’ απ’ όλα, συμβουλεύτηκα τη γιατρό μου

Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη γυναικολόγο μου κι έτσι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να την επισκεφθώ. Μου εξήγησε ότι η επιλόχειος τριχόπτωση μπορει να εμφανιστεί απ’ τον 1ο έως τον 6ο μήνα της λοχείας και οφείλεται στην σταδιακή πτώση των οιστρογόνων, τα οποία εμπόδιζαν τη φυσιολογική εξέλιξη του τριχωτού της κεφαλής κατά την εγκυμοσύνη. Με λίγα λόγια, οι τρίχες που θα έπεφταν έτσι κι αλλιώς όσο ήμουν έγκυος έμεναν στη θέση τους και μάλιστα, πιο δυνατές από ποτέ. Με την επιστροφή του κύκλου ζωής τους στο φυσιολογικό, όμως, έχανα πλέον 2-3 φορές περισσότερες τρίχες απ’ το κανονικό.



Αφού με καθυσήχασε, η γιατρός μου με παρέπεμψε και σε έναν δερματολόγο ώστε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο η τριχόπτωση να οφείλεται σε κάτι άλλο (π.χ. έλλειψη σιδήρου). Ευτυχώς, οι εξετάσεις μου ήταν άψογες και σιγουρευτήκαμε πως όλα ήταν ένα παρελκόμενο της λοχείας.

Άρχισα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στον εαυτό μου

Τους πρώτους μήνες στο σπίτι με το παιδί είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις χρόνο – αλλά και διάθεση – για οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ το να φροντίζεις το μωρό σου. Και για μένα, όπως για όλες τις γυναίκες, αυτή ήταν μια αληθινά όμορφη και μοναδική περίοδος στη ζωή μου και δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Εκείνο το σοκ, όμως, με έκανε να αντιληφθώ ότι η κακή μου ψυχολογία ίσως να έχει επίδραση και στην καθημερινότητά μου με το παιδί.

Πήρα, λοιπόν την απόφαση να βρίσκω λίγο-λίγο τον χρόνο να περιποιούμαι τον εαυτό μου, το σώμα μου, αλλά και τα μαλλιά μου που είχαν “πληγεί”. Άρχισα να χρησιμοποιώ επιλεγμένα προϊόντα περιποίησης και ενδυνάμωσης της τρίχας. Σ’ αυτήν την φάση, ήταν πολύ σημαντικό για μένα να βλέπω στα μαλλιά μου μια εικόνα δύναμης, λάμψης και υγείας. Γι’ αυτό, μαζί με το σαμπούαν και το conditioner Elvive Full Resist της L’Oreal, χρησιμοποίησα και τη μάσκα πολλαπλών χρήσεων της ίδιας σειράς που είναι εμπλουτισμένη με βιοτίνη, αργινίνη και βιταμίνη Β5, στοιχεία απαραίτητα για την άμεση τόνωση της αδύναμης τρίχας.



Ταυτόχρονα, άρχισα να αποφεύγω πρακτικές που ταλαιπωρούν τα μαλλιά μου, όπως π.χ. οι σφιχτές κοτσίδες, το έντονο βούρτσισμα σε υγρά μαλλιά και το ζεστό πιστολάκι, ενώ εμπλούτισα τη διατροφή μου με φρούτα και λαχανικά για να πάρω τις βιταμίνες και τα φλαβονοειδή που απαιτεί η σωστή θρέψη τους.

Αποφάσισα ότι για να λάμπουν τα μαλλιά μου έπρεπε να λάμπω κι εγώ

Η αλήθεια είναι πως αφότου έμαθα ότι οι αλλαγές στο σώμα μου ήταν φυσιολογικές, η ψυχολογία μου άλλαξε προς το καλύτερο. Κι όταν άρχισα να με περιποιούμαι και πάλι, ένιωσα ξανά όπως παλιά κι ακόμη καλύτερα. Είχα πλέον ένα υπέροχο μωρό που άξιζε να βλέπει κάθε στιγμή της ζωής του το καλύτερο χαμόγελό μου και όχι την πλέον κατάκοπη εικόνα μου. Από όλη αυτήν την εμπειρία, κατάλαβα από πρώτο χέρι πως κάποια πράγματα είναι σε μεγάλο βαθμό ζήτημα θέλησης. 

Αποφάσισα, με λίγα λόγια ότι για να λάμπουν τα μαλλιά και το σώμα μου, έπρεπε να λάμπω κι εγώ. Να πάψω να μεμψιμοιρώ, να εμπιστευτώ εκείνους που ξέρουν και να αφιερώσω λίγο απ’ τον χρόνο μου στον εαυτό μου, όπως αξίζει σε κάθε γυναίκα και κάθε μητέρα. Όχι μόνο για μένα, αλλά και για την οικογένειά μου.» 

v