«Μου έμαθες να είμαι μαμά και θα σου είμαι αιώνια ευγνώμων γι' αυτό»

«Μου έμαθες να είμαι μαμά και θα σου είμαι αιώνια ευγνώμων γι αυτό»

Τα μεγαλύτερα παιδιά είναι οι αφανείς ήρωες των γονιών και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Έρχονται στη ζωή μας, δέχονται την απειρία μας και μας μαθαίνουν να είμαστε γονείς από το μηδέν. To παρακάτω κείμενο είναι το πιο γλυκό γράμμα που θα μπορούσε να γράψει μια μαμά για το πρωτότοκο παιδάκι της.

«Ξέρω ότι δεν στο λέω συχνά, όμως, για μένα είσαι πολύ ξεχωριστή. Είσαι εκείνη που μου χάρισες απλόχερα τον πολυπόθητο τίτλο της μητέρας και με έμαθες να αγαπώ χωρίς όρια. Είσαι η αρχή του ταξιδιού μου και ο λόγος που ανακάλυψα πόσο υπέροχη είναι η μητρότητα. Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γι' αυτό.

Ήσουν η πρώτη μου ''μπουκιά'' και είχες την  αμέριστη προσοχή μου. Βέβαια, αυτό δεν κράτησε για πολύ, καθώς λίγα χρόνια αργότερα γεννήθηκαν τα αδέρφια σου. Όμως ούτε εγώ, ούτε ο πατέρας σου θα ξεχάσουμε ποτέ τον χρόνο που περάσαμε μόνο οι τρεις μας. Την χαρά και τον ενθουσιασμό μας, τις έγνοιες και τα άγχη μας για το αν είμαστε σωστοί απέναντί σου.

Θυμάμαι, όταν ήσουν πολύ μικρή, να ανησυχώ για το πότε θα μιλήσεις ή θα περπατήσεις. Σε σύγκρινα με άλλα παιδιά και αγχωνόμουν υπερβολικά. Τι αφελής και άπειρη που ήμουν! Έπρεπε να με νοιάζεις μόνο εσύ και όχι το τι κάνουν οι άλλοι. 

Ήσουν, όμως, το πρώτο μας παιδάκι και εσύ μας έμαθες να είμαστε γονείς. Δεν είχαμε ιδέα τότε! Όλα μας φαίνονταν ''βουνό''. Κάθε μέρα μαθαίναμε και από κάτι καινούριο. Όσο εσύ ανακάλυπτες τον κόσμο γύρω σου, εμείς ανακαλύπταμε πώς να είμαστε καλύτεροι γονείς.

Έγινες μεγάλη αδερφή όταν ήσουν ακόμα μωρό. Δεν είχες επιλογή και μεγάλωσες απότομα. Σου συμπεριφερόμουν σαν να είσαι 5 χρονών ενώ ήσουν μόλις 2 χρονών. Είχα απαιτήσεις από σένα, ενώ δεν έπρεπε και σου ζητάω συγγνώμη αν σου ζήτησα παραπάνω από όσα μπορούσες. Τα κατάφερες όμως! Πραγματικά, είσαι απίστευτο παιδί!

Ήσουν μια ''μικρή μανούλα''. Με βοηθούσες χωρίς καν να στο ζητήσω. Ποτέ σου δεν παραπονέθηκες και πάντα προσπαθούσες για το καλύτερο. Μπήκες στον ρόλο της μεγάλης αδερφής λες και ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Σ' ευχαριστώ για όλη αυτή την βοήθεια.

Χάραξες τον δρόμο για εμάς, μικρή μου.

Χάρη σε σένα ήμασταν πολύ πιο ώριμοι γονείς στα αδέρφια σου. Κάναμε λιγότερα λάθη και είχαμε λιγότερο άγχος. Μάθαμε να δείχνουμε κατανόηση, να ακούμε, να μην φοβόμαστε και όλα αυτά χάρη σε σένα.

Οι δικές σου ''πρωτιές'' συνοδεύονταν από τις δικές μας. Θέλω να ξέρεις ότι είμαστε πολύ περήφανοι για σένα. Σε αγαπάμε και ευχαριστούμε. Όσο και να μεγαλώσεις, θα παραμείνεις το κοριτσάκι μας.»

v