Έχουν να πάνε σχολείο από την προηγούμενη άνοιξη
Πριν την πανδημία, αν έλεγες σε έναν έφηβο να λείψει απ’ το σχολείο για κάνα χρόνο, θα πετούσε τη σκούφια του και μην τον είδατε… Υπό αυτές τις συνθήκες, όμως, και με την τηλεκπαίδευση να μην μπορεί να υποκαταστήσει επαρκώς την δια ζώσης διδασκαλία – ειδικά σε πιο απαιτητικά μαθήματα – τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου έχουν φορτωθεί αρκετό επιπλέον βάρος για να μη μείνουν πίσω στην ακαδημαϊκή τους εξέλιξη. Και μάλιστα σε μια απ’ τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής τους.
Δεν ζουν την εφηβεία τους όπως πρέπει
Τα χρόνια της εφηβείας είναι για κάθε παιδί μια αναμενομενα επεισοδιακή μετάβαση στην ενηλικίωση, γεμάτη από σκαμπανεβάσματα και συναισθηματικές εκρήξεις. Μέσα σε μια γενικευμένη κρίση και σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης όπως αυτές που επέβαλε η πανδημία, τα εφηβάκια μας βρέθηκαν αντιμέτωπα με ραγδαίες αλλαγές στη σχολική καθημερινότητα, αλλά και στην κοινωνική τους ζωή. Ένιωσαν έτσι να ματαιώνονται ή να αναβάλλονται σε ένα βαθμό όλα όσα συνιστούν μια ομαλή, συνηθισμένη εφηβεία.
Μέρα με τη μέρα επηρεάζεται όλο και περισσότερο η ψυχολογία τους
Η ψυχολογία κάθε παιδιού είναι εύθραυστη, αλλά ένα παιδί που βιώνει κάποιο από τα στάδια της εφηβείας του, είναι ακόμα πιο ευάλωτο στην επιπλέον πίεση, αλλά και την ανατροπή όσων θεωρεί δεδομένα – π.χ. την οικονομική σταθερότητα της οικογένειας. Οι συνέπειες των αναταραχών στην ισορροπία ενός εφήβου μπορεί να είναι καταστροφικές, τόσο για την πορεία του στο σχολείο (ειδικά σε συνδυασμό το άγχος των πανελληνίων), όσο και για τις διαπροσωπικές του σχέσεις (εντός και εκτός οικογένειας).
Εθίζονται στις οθόνες και την εξ αποστάσεως επικοινωνία
Ποιος έφηβος δεν θα άραζε σε μια οθόνη όλη μέρα αν είχε την ευκαιρία, να «τσατάρει» με τα φιλαράκια και να παίζει online games ώσπου να βαρεθεί. Τι γίνεται όμως όταν ο χρόνος μπροστά στην οθόνη περιλαμβάνει και μάθημα και διάβασμα, ενώ η κοινωνικοποίηση εκτός σπιτιού είναι περιορισμένη; Το παιδί συνηθίζει να ζει κυριολεκτικά μπροστά σε μια οθόνη, εκτός από την ώρα που κοιμάται. Ταυτόχρονα, μαθαίνει να επικοινωνεί όλο και περισσότερο από μια απόσταση που διαστρεβλώνει σταδιακά την έννοια της οικειότητας.
Θα βγουν απ’ όλο αυτό το λούκι με πολλά εκπαιδευτικά κενά
Ως γονείς, θα θέλαμε πολύ να παν όλα ρολόι και η τηλεκπαίδευση να μην αφήσει τα παιδιά πίσω, ούτε στο ελάιστο – τα γυμνασιόπαιδα να χτίσουν σωστές βάσεις για τη συνέχεια και τα λυκειόπαιδα να θωρακίσουν τις πιθανότητές τους για μια καλή επίδοση στις πανελλήνιες. Δυστυχώς, οι αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αυτήν την επιτυχία είνα πολλοί και διαφέρουν, όχι μόνο από ταξη σε τάξη, αλλά και από σπίτι σε σπίτι. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, τα παιδιά να κληθούν απ’ του χρόνου να προσπαθήσουν διπλά για να ρεφάρουν τη ζημιά.
