«Η 4χρονή μου ήταν έτοιμη για την πρώτη της μέρα στο σχολείο. Καινούργια παπούτσια, καινούργια ρούχα, καινούργια τσάντα. Όπως όλα τα παιδιά, με μία διαφορά: μέσα στην τσαντούλα της, εκτός από τα βασικά και το αδιάβροχό της, είχε και ένα μικρό φαρμακείο για την επείγουσα περίπτωση που θα κινδυνεύσει η ζωή της!
Βλέπετε, η Μάρθα ανήκει στο 5-8% των παδιών στη Βρετανία που πάσχουν από σοβαρές τροφικές αλλεργίες. Δεν πρέπει να τρώει ούτε αυγά ούτε αγελαδινό γάλα, δύο συστατικά που συναντάμε σε πάρα πολλά τρόφιμα και μπορούν να της προκαλέσουν μεγάλης έντασης αλλεργικό σοκ.
Αν στο σπίτι έχω καταφέρει να διατηρώ τη διατροφή της πλούσια και ισορροπημένη χωρίς τα απαγορευμένα συστατικά, το σχολείο είνα μια άλλη υπόθεση, αφού σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα με τόσα πολλά παιδιά, η στραβή μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή.
Με λίγα λόγια, από εδώ και πέρα η ασφάλεια του παιδιού μου δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι μου. Ούτε στο δικό της, αφού είναι μόλις 4 και παρ’ ότι γνωρίζει τους κανόνες της διατροφής της δεν είναι εύκολο να τους τηρήσει κατά γράμμα.
Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι στο σπίτι τρώει ασφαλή γλυκά που μοιάζουν με τα κανονικά, τότε δεν είναι δύσκολο να μπερδευτεί και να φάει κάτι που θα της προσφέρει ένα άλλο παιδί.
Για να ελαχιστοποιήσω τον κίνδυνο έπρεπε να μιλήσω με όλους όσους θα είναι υπευθυνοι για το παιδί μου ώστε να τους ενημερώσω για τους κινδύνους που διατρέχει. Ταυτόχρονα, πρέπει να διαχειριστώ το άγχος μου, αφού ετοιμάζομαι να στείλω το παιδί μου σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον και να εμπιστευτώ τη ζωή της σε χέρια ανθρώπων που έχω δει μόλις μία φορά.
Μια μητέρα που πέρασε πρόσφατα από αυτό το στάδιο μου είπε ότι η συζήτηση που έκανα με τους υπεύθυνους ήταν πολύ σημαντική γιατί αν έβλεπα ότι δεν ενδιαφέρονται θα είχα ανησυχήσει περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι μιλήσαμε για όλα, είδα ακόμα και που θα αποθηκευτούν τα φάρμακα της μικρής μου και διπλοτσεκάραμε τη διαδικασία που απαιτείται εάν συμβεί κάτι. Οι δάσκαλοι είχαν ενημερώσει ήδη τους συμμαθητές της, ώστε να μην της δώσουν τίποτα που δεν πρέπει – να μην της προσφέρουν τίποτα χωρίς να ρωτήσουν κάποιον ενήλικα.
Η πρώτη μέρα πήγε καλά και η δεύτερη το ίδιο, αλλά δεν μπορούσα να μην ανησυχώ. Την τρίτη μέρα, συνειδητοποίησα πως δεν είχα ενημερώσει τους δασκάλους της ότι απαγορεύεται να φτιάχνει κατασκευές με αυγοθήκες – κάτι που χρησιμοποιούν συχνά τα παιδιά στη χειροτεχνία. Έτρεξα στο σχολείο να καλύψω το κενό που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για το παιδί μου.
Από εκείνη τη μέρα κι έπειτα, προσπαθώ να αποδεχτώ το αναπόφευκτο. Πως, από ένα σημείο και μετά, η ασφάλεια του παιδιού σου δεν είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη, αλλά και των γύρω της. Δεν έχεις τον πλήρη έλεγχο και το μόνο που σου μένει είναι να δείξεις τυφλή εμπιστοσύνη στην έγνοια των ξένων».
Πηγή: inews.co.uk
