Στην αρχή δεν κατάλαβα ότι οι φίλες μου εξαφανίστηκαν, επειδή η ζωή μου ήταν χαώδης. Μόνο όταν συνήθισα στους νέους ρυθμούς, συνειδητοποίησα ότι κάτι λείπει... Αυτό που πραγματικά μου κάνει εντύπωση, είναι ότι όλες ήταν ενθουσιασμένες με την εγκυμοσύνη μου!
Για 9 μήνες ανυπομονούσαν να γεννηθεί το μωρό. Έλεγαν πως θα το κακομάθουν και προσφέρονταν να κάνουν babysitting. Τώρα, όμως, που το μωρό είναι εδώ, φαίνεται ότι όλες τους είναι πάντα πολύ απασχολημένες για να περάσουν χρόνο μαζί μου.
Καταλαβαίνω ότι η νέα μου ζωή τους φαίνεται βαρετή και, κακά τα ψέματα, δεν έχω την ενέργεια να κάνω πράγματα όπως παλιά. Μου λείπει όμως η παρέα τους και με στενοχωρεί το γεγονός ότι σπάνια με καλούν για να βγούμε. Και αυτή η κατάσταση με κάνει να αναρωτιέμαι αν ήμασταν ποτέ πραγματικές φίλες.
Δεν ζητάω πολλά... Ξέρω ότι δεν μπορώ να ακολουθήσω σε πολλά από αυτά που κάνουν! Αλλά θα ήθελα να τα βρούμε κάπου στη μέση. Δεν χρειάζεται καν να βγούμε έξω και να κάνουμε κάτι. Ένα τηλεφώνημα ή ένα μήνυμα που γράφει «γεια σου, τι κάνεις» θα ήταν υπεραρκετό και θα με έκανε να νιώσω καλύτερα.
Ξέρω όμως ότι αυτό το νοιάξιμο δεν θα έρθει ποτέ. Μπορεί, στη θέση τους, να συμπεριφερόμουν και εγώ το ίδιο. Δεν ξέρω... Μέχρι να κάνεις παιδί, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις τι περνάει μια νέα μαμά και δεν μπορώ να απαιτώ από τις φίλες μου να με συναισθανθούν, αλλά εξακολουθώ να είμαι θυμωμένη και εύχομαι να μην ήταν έτσι τα πράγματα.
Δεν μπορώ να αλλάξω τον τρόπο που συμπεριφέρονται, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τις ευχαριστήσω που μου δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ίσως όταν γίνουν μαμάδες να μάθουν να συμπεριφέρονται με περισσότερη καλοσύνη.
Όσο για μένα, μπορώ να είμαι ευγνώμων για τους φίλους που όντως έμειναν μαζί μου σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, αντί να έχω εμμονή με αυτούς που εξαφανίστηκαν. Ίσως πάλι γνωρίσω άλλους ανθρώπους, μαμάδες σαν και εμένα, που να με καταλαβαίνουν και να χτίσουμε μια δυνατή και ουσιαστική φιλία.
Ελεύθερη μετάφραση από moms.com
