«Το ξέρω, μαμά». Ψιθύρισε μέσα από τα αναφιλητά της.
Αλλά δεν ξέρει... Και δεν θα μάθει μέχρι να αποκτήσει δικά της παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα συναισθήματα μιας μάνας. Πώς είναι να βλέπεις το παιδί σου να πονάει!Από τη στιγμή που γίνεσαι μαμά, όλα αλλάζουν. Η καρδιά σου χτυπά μόνο για το παιδί σου.
Η κόρη μου μέσα στον πόνο της δεν καταλάβαινε ότι η ένταση των δικών μου συναισθημάτων ξεπερνούσε κατά πολύ τα δικά της. Tο στομάχι μου είχε σφιχτεί και το σώμα μου έτρεμε. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και μετά βίας μπορούσα να αναπνεύσω. Ήμουν οργισμένη όπως είναι κάθε μάνα που βλέπει το παιδί της να πληγώνεται από κάποιον.
Σηκώθηκα και άρχισα να βηματίζω, καθώς τα χέρια μου έγιναν γροθιές και κάθε μυς στο σώμα μου σφίχτηκε. Άρχισα να σκέφτομαι όλα αυτά που απλά πρέπει να κάνω για να παλέψω γι' αυτήν, να την υπερασπιστώ, να την προστατέψω από αυτή την τρομερή αδικία. Ήθελα να βγάλω μια κραυγή που με τη δύναμή της θα ταρακούνούσε τα θεμέλια της γης, αναγκάζοντας τα πάντα να μπουν στη θέση τους προκειμένου να χαμογελάσει ξανά το παιδί μου. Ήθελα να τη σώσω από αυτό το μαρτύριο. Αισθανόμουν την ανάγκη να ρουφήξω τον πόνο της και να τον νιώθω μόνο εγώ.
Όταν είσαι μαμά μέσα σου καίει μια φλόγα. Και αυτή η φλόγα σε παρακινεί να προστατεύεις το παιδί σου. Η αγάπη μας είναι συγκλονιστική και ανυπέρβλητη. Δεν γνωρίζει όρια!
Μακάρι να είχα ένα μαγικό ραβδί να εξαφανίζει τις λύπες και τις στενοχώριες της κόρης μου. Πολλές φορές το έχω ευχηθεί... Αλλά δυστυχώς δεν γίνεται. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να στέκομαι δίπλα της, να φυλώ τα μυστικά της, να την παρηγορώ και να της δίνω δύναμη.
Άλλωστε αυτό κάνουν οι μαμάδες. Δεν προδίδουν, ούτε εγκαταλείπουν. Παρά μόνο αγαπούν!
