«Τρεις ημέρες μετά τη γέννηση του γιου μου, ξύπνησα με βουλωμένη μύτη. Νόμιζα ότι είχα γρίπη και ο γιατρός μού έδωσε αντιβιοτικά. Πονούσα πολύ στο ιγμόρειο κάτω από το μάτι, και χειροτέρευα μέρα με τη μέρα. Πονούσαν ακόμη, τα δόντια μου και πλέον δεν είχα ούτε γεύση ούτε όσφρηση. Τότε, δεν ήξερα τι μου συνέβαινε... Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι έχω καρκίνο.
Πονούσα πολύ στην αριστερή πλευρά του προσώπου μου και το μάτι μου άρχισε να διογκώνεται την έκτη εβδομάδα. Είχα επίσης πύον και αίμα που έτρεχε από το ρουθούνι μου, πόνο στα αυτιά και το σαγόνι. Με το ζόρι μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου.
Ένας γιατρός μου είπε ότι ήταν πιθανό να είχα πολύποδες. Κάτι μέσα μου, όμως, μού έλεγε ότι είχα κάτι πιο σοβαρό. Δύο εβδομάδες αργότερα έκλεισα ραντεβού για να μου τους αφαιρέσουν. Στο μεταξύ οι πόνοι ήταν τόσο φριχτοί που με το ζόρι στεκόμουν όρθια. Μετά την εγχείρηση οι γιατροί συνειδητοποίησαν ότι το πρόβλημα δεν ήταν απλό...
Η βιοψία έδειξε ότι είχα μια σπάνια και επιθετική μορφή καρκίνου. Το σοκ ήταν μεγάλο. Το νεογέννητό μου ήταν εννέα εβδομάδων, όταν μου είπαν ότι ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί (ήταν στάδιο 4!) και στους λεμφαδένες, τη σπονδυλική στήλη, τους ώμους και τα πλευρά μου.
Η θεραπεία μου είναι ένας κύκλος κάθε τρεις εβδομάδες δύο διαφορετικών τύπων χημειοθεραπείας και δύο διαφορετικών τύπων ανοσοθεραπείας. Η ανοσοθεραπεία δεν χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση, κοστίζει 13.000 δολάρια κάθε τρεις εβδομάδες, οπότε οι αδελφές μου οργάνωσαν μια σελίδα Go Fund Me για να βοηθήσουν. Είμαι τυχερή που έχω μια τέτοια οικογένεια.
Ο σύζυγός μου πραγματικά στέκεται δίπλα μου σαν βράχος. Άφησε τη δουλειά του και ανέλαβε και τον δικό μου ρόλο. Είμαι τόσο περήφανη γι' αυτόν. Η μαμά και ο μπαμπάς μου είναι επίσης καταπληκτικοί, τους είμαι τόσο ευγνώμων.
Τα παιδιά μου είναι ο λόγος που σηκώνομαι από το κρεβάτι κάθε πρωί. Είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για να γίνω καλύτερα. Η χημειοθεραπεία είναι σκληρή, τα κόκαλά μου πονάνε και νιώθω τόσο κουρασμένη. Έχω μπει και βγει από το νοσοκομείο περισσότερες φορές από όσες μπορείτε να φανταστείτε.
Ήθελα να συμβουλεύσω τους γονείς να ακούν το ένστικτό τους. Αν ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά, μην κάθεστε και περιμένετε!
Ο καρκίνος που έχω είναι εξαιρετικά σπάνιος, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία γι' αυτόν. Έχω γιατρούς στην Αμερική που συμβουλεύουν τον ογκολόγο μου σχετικά με τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθήσω. Είναι εκπληκτικό το πώς ο κόσμος μπορεί να ενωθεί για να σε βοηθήσει όταν το έχεις ανάγκη, και αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο.
Πλέον ζω στο παρόν. Ξυπνάω και σκέφτομαι ότι σήμερα θα είναι μια καλή μέρα. Δεν κοιτάζω το μέλλον, δεν σκέφτομαι τόσο μακριά. Θέλω απλώς να γίνω καλύτερα για τα παιδιά μου και την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου με έμαθαν να είμαι ευγνώμων, να ξυπνάω με χαμόγελο - να απολαμβάνω τη ζωή, να μην είμαι πολύ απασχολημένη με τη δουλειά όλη την ώρα.
Τα μωρά μου με κρατούν δυνατή!
Όταν γίνω καλά, θα κάνουμε πολλά ταξίδια. Τα αγόρια μου είναι καταπληκτικά. Ο γιος μου, ο Luca, είναι το πιο γλυκό αγοράκι. Δεν ξέρει ότι έχω καρκίνο, του λέω μόνο ότι είμαι άρρωστη. Κάθε μέρα μου λέει ότι είμαι δυνατή και γενναία και ότι μπορώ να τα καταφέρω. Και, μπορώ, γι' αυτούς.
Πηγή: kidspot.com.au
