«Μετά από 11 αγωνιώδεις εβδομάδες οι δίδυμες κόρες μου που είχαν γεννηθεί πρόωρα έπαιρναν εξιτήριο. Επιτέλους, θα επιστρέφαμε στο σπίτι με τα μωράκια μας! Καθώς ετοίμαζα τα πράγματά τους μια νοσοκόμα προσφέρθηκε να με βοηθήσει και πιάσαμε την κουβέντα. Με ρώτησε για τα άλλα μου παιδιά και της είπα ότι είχα άλλες δύο κόρες. Θέλοντας να αστειευτεί με ρώτησε αν ''ψάχναμε'' τον γιο και σχολίασε πόσο δύσκολα θα πρέπει να περνούσε ο άντρας μου στο σπίτι με 5 γυναίκες.
Δεν θυμάμαι τι απάντησα εκτός του ότι δεν σκεφτόμουν να μείνω σύντομα έγκυος. Το "αστειάκι" της μπορεί να μη με επηρέασε αλλά με παραξένεψε το γεγονός ότι υπάρχει ακόμα αυτή η αντίληψη περί φύλου.
Έχω 6 μικρότερες αδερφές και μεγαλώνοντας είδα πολλούς να λυπούνται τον πατέρα μου. Δεν είχε καμία σημασία που εκείνος, όπως και ο άντρας μου, ήταν ευτυχισμένος που είχε τόσες πολλές κόρες!
Πιστεύω ότι και οι γονείς με αγόρια ακούνε αντίστοιχα σχόλια. Αλλά δεδομένης της ιστορικής προτίμησης των αρσενικών παιδιών - και της ενίοτε ζοφερής μοίρας των ανεπιθύμητων θηλυκών παιδιών - σε όλο τον κόσμο, καθώς και των τρόπων με τους οποίους οι γυναίκες εξακολουθούν να αγωνίζονται για την ισότητα με τους άνδρες, τα αρνητικά σχόλια για την ανατροφή των θυγατέρων μου ακούγονται σχεδόν απειλητικά. Και, κακά τα ψέματα, είναι ανεπιθύμητα.
Επειδή δεν είμαι αγορομάνα δεν μπορώ να πω με ποιους τρόπους τα κορίτσια μου διαφέρουν πραγματικά από τα αγόρια - αν διαφέρουν! Νομίζω όμως ότι πρέπει να αναρωτηθούμε πόσες από αυτές τις υποτιθέμενες διαφορές οφείλονται σε φυσικές κλίσεις και πόσες είναι επιλογές με βάση το φύλο που κάνουμε εμείς πριν ακόμα τα παιδιά μας μιλήσουν.
Εμείς είμαστε που τους διαλέγουμε παιχνίδια, χρώματα για να φορέσουν και τι μήκος πρέπει να έχουν τα μαλλιά τους.
Τα κορίτσια μου συλλέγουν πέτρες και κοιτάζουν έντομα με μεγεθυντικούς φακούς, ενώ είναι ντυμένα με κοστούμια πριγκίπισσας. Έχουν συνέχεια βρώμικα χεράκια και ποδαράκια που κάνουν το νερό της μπανιέρας καφέ. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω ήρεμες και απορώ με αυτούς που ισχυρίζονται ότι τα κορίτσια δεν είναι τόσο ζωηρά όσο τα αγόρια.
Τα παιδιά μας είναι όλα τόσο διαφορετικά και τόσο μοναδικά ανεξάρτητα από το φύλο τους. Ωστόσο, η εμπειρία της γονεϊκότητας - η ακαταστασία, η εξάντληση, η χαρά, οι ανησυχίες, η διασκέδαση, η αγάπη που δίνουμε και παίρνουμε από αυτά - είναι κάτι που έχουμε όλοι κοινό!»
Πηγή: insider.com
