Μερικές φορές, οι λέξεις σκίζουν την καρδιά μας σαν μαχαίρι...
Ψυχολογία
Ούτε δύο μήνες δεν έχουν περάσει και νιώθω ήδη εξαντλημένη...
Η απώλεια είναι σκοτεινή και σκληρή... όμως, κάποτε, καταλαβαίνεις ότι το αγαπημένο σου πρόσωπο δεν είναι στ' αλήθεια εντελώς χαμένο. Είναι ακόμα εκεί.
Να πάνε όλα καλά και να καμαρώνει την κορούλα της για πολλά πολλά χρόνια ακόμα!
Σαν την μάνα σου, δεν θα σε αγαπήσει κανείς!
Αν καθίσεις πάνω της, πολύ δύσκολα μετά σηκώνεσαι. Ειδικά αν είσαι κουρασμένος απ’ το δρόμο...
Μάλλον όλες θα είχαμε φρικάρει στη θέση της...
Ακριβώς όπως τα λέει!
Δεν έχει περάσει ούτε μήνας και ονειρεύομαι ήδη το καλοκαίρι...
«Γιατί πρέπει να τον αφήσω εκεί; Γιατί πρέπει να χάνω όλες αυτές τις πολύτιμες στιγμές μαζί του;
