Προσωπικές μαρτυρίες

«Τις μεγαλύτερες ενοχές, μας τις δημιουργεί η οικογένειά μας, οι δικοί μας άνθρωποι...»

Κι όμως, τα περισσότερα «κατηγορώ» τα ακούμε από εκείνους που μας αγαπούν...

«Με ρωτούν τι δουλειά κάνω και απαντάω περήφανα ότι είμαι μια μαμά πλήρους απασχόλησης»

Η απάντηση είναι πάντα η ίδια, και την λέω με όλη μου την ψυχή:
«Είμαι μαμά. Μαμά πλήρους απασχόλησης. Και είμαι περήφανη γι’ αυτό!»

«Μάνα, σε ευχαριστώ για την αγάπη που μου είχες, πριν με φέρεις καν στο κόσμο»

Υπάρχει μια αγάπη που προηγείται ακόμη και της πρώτης μας ανάσας... Μια αγάπη που γεννιέται μέσα στο σώμα της γυναίκας, φωλιάζει στην καρδιά της και μας περιμένει πριν καν υπάρξουμε: η αγάπη της μάνας μας

«Μάνα: μια ατελείωτη αυτοθυσία μα συνάμα και η σπουδαιότερη αρετή...»

Για όλες εκείνες που δίνουν τα πάντα, χωρίς ποτέ να ζητούν τίποτα πίσω: τις πραγματικές μάνες!

«Τα χρόνια περνούν κι αντί να ερχόμαστε πιο κοντά με τον άντρα μου, απομακρυνόμαστε…»

Μερικές φορές, η φθορά έρχεται ήσυχα, σχεδόν ευγενικά, κι ας αγαπιέστε ακόμα.

«Όταν κριτικάρεις το παιδί σου, δεν σταματά να αγαπά εσένα αλλά τον εαυτό του»

Αντί να βελτιώνεται με την κριτική, μαθαίνει να μισεί τον εαυτό του...

«Δεν μπορείς να είσαι καλός πατέρας, αν δεν φέρεσαι καλά στη σύζυγό σου…»

Καλός μπαμπάς είναι αυτός που σέβεται, φροντίζει και αγαπάει τη μαμά των παιδιών του

«Είδα κι εγώ το Adolescence και δεν μου άρεσε καθόλου!»

Μια μαμά που δεν είναι ειδικός, ψυχολόγος ή κριτικός κινηματογράφου, λέει τη δική της αλήθεια για το Adolescence

Απόρρητο
v