«Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε σχεδόν πριν από 3 μήνες… Την ημέρα που έμαθα ότι περιμένω το πρώτο μου μωράκι!
Χαρά και λύπη και συγκίνηση… και όλα μου τα συναισθήματα τόσο έντονα και ανάκατα σαν ταραμοσαλάτα!
Μέχρι σήμερα, ονειρευόμουν με λαχτάρα και προσμονούσα την ημέρα που θα έφτιαχνα την δική μου οικογένεια… μια οικογένεια που θα αποτελείται από δυο γονείς, που θα λατρεύουν το μωράκι που έρχεται…πράγματα απλά που εγώ στερήθηκα σαν παιδί μεγαλώνοντας μόνο με την μαμά μου!
Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ, ΟΛΑ ΜΟΥ
Δεν ξέρω ποιοι από εσάς πιστεύετε ότι οι άνθρωποι μας είναι δίπλα μας, και μας ακούνε ακόμη και όταν ''φύγουν'' από την ζωή… θα σας πω απλά πως πριν από 3 μήνες, η δική μου μαμά ''έφυγε'' από καρκίνο, έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου, έκλαιγα μόνη, απαρηγόρητη, της μιλούσα στις προσευχές μου κάθε μέρα και της έλεγα συνέχεια: ''μαμά μου δεν θέλω να είμαι μόνη, θέλω οικογένεια!''.
Λίγες ημέρες μετά συνέβη ΑΥΤΟ!
Ξέρω ότι η μαμά μου με ακούει και με προσέχει -ακόμη και τώρα- από ψηλά! Όσο και να με στενοχωρεί, λοιπόν, που δεν θα είναι εδώ να με αγκαλιάζει και να μου μάθει πως μεγαλώνει κανείς ένα μωρό… Ξέρω ότι θα είναι δίπλα μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο… και αυτό το μωράκι που έρχεται στον κόσμο, είναι η απάντηση και το δώρο της για εμένα που έμεινα πίσω...
Ανυπομονώ!
Και ελπίζω να γίνω τόσο καλή μαμά, όσο η δική μου…»
