Αλήθεια, τι σημαίνει να είσαι μαμά; Είναι οι αϋπνίες με ένα μωρό που δεν ησυχάζει. Είναι τα δεκάδες μικρά «μαμά!» που ακούγονται κάθε μέρα, το καθένα γεμάτο ανάγκη. Είναι οι στιγμές που δίνεις και ξαναδίνεις, χωρίς να περιμένεις τίποτα πίσω – ούτε «ευχαριστώ». Είναι όταν η αγκαλιά σου γίνεται φάρμακο, όταν η παρουσία σου γίνεται παρηγοριά.
Μια μαμά δεν χρειάζεται λουλούδια για να νιώσει σημαντική. Χρειάζεται κάτι πολύ βαθύτερο: αναγνώριση. Όχι απαραίτητα δημόσια, όχι με χειροκροτήματα. Μα με εκείνα τα μικρά σημάδια που λένε: «Σε βλέπω. Σε εκτιμώ. Καταλαβαίνω τον κόπο σου».
Γιατί είναι κόπος να μεγαλώνεις ανθρώπους.
Είναι ψυχική και σωματική εργασία, χωρίς ρεπό, χωρίς σταθερό ωράριο. Είναι εκείνες οι μέρες που πηγαίνεις στη δουλειά χωρίς να έχεις κοιμηθεί ούτε δύο ώρες. Είναι το να μαγειρεύεις με ένα παιδί να κλαίει στην αγκαλιά σου. Είναι το να νιώθεις ενοχές γιατί φώναξες. Είναι να ψάχνεις τη χαμένη σου ταυτότητα ανάμεσα σε πάνες, σχολικές τσάντες και αγωνίες για το αύριο.
Κι όμως, συνεχίζεις. Κάθε μέρα. Ξανά και ξανά.
Η αναγνώριση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι κάτι το αναγκαίο. Είναι η φωνή του συζύγου σου που λέει «σε ευχαριστώ που κρατάς τόσα στις πλάτες σου». Είναι το παιδί που μεγαλώνει και επιστρέφει με μια αγκαλιά. Είναι η κοινωνία που παύει να θεωρεί δεδομένο τον ρόλο της μητέρας.
Ας μην περιορίσουμε τη Γιορτή της Μητέρας σε μια μέρα του χρόνου. Ας γίνει αφορμή για να κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά. Να καταλάβουμε τι σημαίνει να είσαι μητέρα το 2025. Να δούμε την κούραση στα μάτια της γυναίκας που δεν παραπονιέται. Να τιμήσουμε τον ρόλο της, όχι με ροζ φιόγκους, αλλά με σεβασμό και στήριξη.
Αναγνώριση είναι να της δώσεις χώρο να αναπνεύσει. Είναι να τη ρωτήσεις «πώς είσαι;», και να περιμένεις στ’ αλήθεια την απάντηση. Είναι να της θυμίσεις πως δεν είναι μόνη. Πως ό,τι κάνει, έχει σημασία.
Και ναι, ίσως της πάρεις κι ένα λουλούδι. Αλλά όχι για να «ξεμπερδεύεις». Να της το δώσεις με μάτια που λένε: «Σε βλέπω. Σε εκτιμώ. Και σ’ ευχαριστώ.»
Γιατί, τελικά, η μητρότητα δεν θέλει χειροκροτήματα. Θέλει αλήθεια. Θέλει παρουσία. Θέλει αγάπη που δεν την ξεχνάμε τη Δευτέρα το πρωί, όταν όλα ξαναξεκινούν.
Μια μαμά δεν χρειάζεται λουλούδια. Χρειάζεται να έχει δίπλα της εμάς.
