Ως πότε θα απολογούμαστε επειδή τα παιδιά μας είναι ομοφυλόφιλα, ΑμεΑ ή έχουν χωρισμένους γονείς;
.jpg)
Προσωπικές μαρτυρίες
Βάζουμε τις δικές τους ανάγκες πάνω από τις δικές μας γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είναι πέρα από τις δυνάμεις μας
«Θέλω τόσο πολύ να δώσω στην κόρη μου ένα αδερφάκι, αλλά φοβάμαι. Τι θα συμβεί αν πάθω πάλι το ίδιο;»
Όσο χρονών και να φτάσουν, θα είναι πάντα τα μωρά μας...
Εκεί που σε περιμένει πάντα ένα ρουφηχτό φιλί, ένα πιάτο φαγητό απ' τα χεράκια της και η πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου
Από το να είσαι με ανθρώπους που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν σε νοιάζονται και δεν σε αγαπούν όπως σου αξίζει, καλύτερα μόνος...
Μετά από χρόνια δεν θα θυμούνται τον βαθμό αλλά τα παιχνίδια, τους φίλους και τις δασκάλες που τους χάρισαν μοναδικές αναμνήσεις
Μερικές φορές απιστούμε όχι επειδή δεν αγαπάμε τον σύντροφό μας, αλλά επειδή έχουμε ξεχάσει πώς να είμαστε ζευγάρι.
Ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ μέχρι να γεννήσει, αλλά το μωράκι της την αποζημίωσε με το παραπάνω!
Τόσα ήθελε, τόσα έκανε και είναι ευτυχισμένη... Δεν πέφτει λόγος σε κανέναν άλλον!
