«Μια μαμά δεν κοιμάται ποτέ καλά.
Είναι πάντα σε ετοιμότητα. Ακόμη και όταν τα μάτια της είναι κλειστά, ακούει τα πάντα.
Όταν τα παιδιά της είναι μικρά, μπορεί με κάποιο μαγικό τρόπο να ακούσει την κάθε τους ανάσα. Καταλαβαίνει πότε θέλουν αγκαλιά, πριν ακόμα κλαψουρίσουν.
Εκείνη είναι που θα τρέξει όταν το μικρό της έχει κάποιο ''ατύχημα'' στον ύπνο του.
Εκείνη είναι που θα χαϊδέψει τα μαλλιά του παιδιού της που κλαίει επειδή είδε εφιάλτη και θα σκουπίσει τα δάκρυά του.
Δεν μπορεί να βολευτεί στο κρεβάτι της... Όλο και κάποιο πατουσάκι θα ακουμπά το πρόσωπό της! Θα μείνει, όμως, ακούνητη όλη νύχτα γιατί δεν θέλει να ξυπνήσει το μωράκι της.
Συνέχεια είναι πολύ απασχολημένη. Τρέχει να προλάβει όλες τις δουλειές της, ενώ παράλληλα φροντίζει τα παιδιά της.
Ναι, δεν κοιμάται καλά...
Και όταν τα παιδιά της μεγαλώσουν, πάλι μένει ξύπνια τα βράδια. Πότε σκέφτεται το ένα της παιδί που δυσκολεύεται στο σχολείο και πότε το άλλο που δεν μπορεί να κάνει φίλους. Ακούει τον θόρυβο στο δωμάτιό τους και βάζει το ξυπνητήρι πρωί-πρωί. Εκείνη θα τα ξυπνήσει για να πάνε σχολείο!
Άλλοτε πάλι ξαγρυπνά, ανησυχώντας. Τα περιμένει να γυρίσουν από κάποια έξοδο.
Πάντα θα ανησυχεί, ακόμα και όταν μείνουν μόνα τους. Άλλωστε ''μεγάλα παιδιά, μεγάλα προβλήματα''.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από την ηλικία των παιδιών της, μια μαμά δεν κοιμάται ποτέ πραγματικά καλά.»
