Προσφάτως, διάβασα ένα άρθρο σχετικό με το θέμα, που ανέφερε ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 2024, το ποσοστό των θανάτων στη χώρα μας ήταν διπλάσιο από τις γεννήσεις που καταγράφηκαν. Μάλιστα, τον φετινό Σεπτέμβρη, θα πάνε για πρώτη φορά σχολείο στην Α' Δημοτικού περίπου 71.000 παιδιά στη χώρα μας, όταν αντίστοιχα το 2010 είχαμε 115.000 παιδιά -μιλάμε δηλαδή για 1.760 λιγότερες τάξεις.
Παρατηρείται επίσης ότι και στην Ευρώπη γίνεται αισθητό το πρόβλημα του Δημογραφικού. Φέτος, σημειώθηκε το χαμηλότερο ποσοστό γεννήσεων καθ' όλη τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, γεγονός που εγείρει πολλά ερωτήματα και προβληματισμούς.
Το Δημογραφικό ζήτημα δεν αποτελεί πια μια αφηρημένη μελλοντική απειλή, αλλά αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα που ήδη επηρεάζει την οικονομία και την κοινωνία. Η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ανάγκη για φροντίδα των ηλικιωμένων, διαμορφώνει ένα περιβάλλον πιεστικό για τις επιχειρήσεις και τα εργασιακά μοντέλα. Αν δεν υπάρξει έγκαιρη (ανα)προσαρμογή, η ανισορροπία αυτή μπορεί να υπονομεύσει την παραγωγικότητα και να κλονίσει τη βιωσιμότητα των κοινωνικών συστημάτων.
Οι πιέσεις και η ευθύνη
Τα νέα ζευγάρια βρίσκονται -περισσότερο- στο επίκεντρο αυτής της κρίσης, βιώνοντας έντονη ανασφάλεια, πιέσεις και φόβο. Αποφεύγουν να αποκτήσουν παιδιά, θεωρώντας ότι θα επηρεαστεί αρνητικά η καριέρα τους ή ότι δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο αυξημένο κόστος ζωής και στις επαγγελματικές απαιτήσεις.
Δεν αρκεί μόνο η επέμβαση της Πολιτείας με μέτρα, αλλά καλούνται πια να πάρουν θέση οι επιχειρήσεις με γενναίες και στοχευμένες παρεμβάσεις, μιας και το Δημογραφικό αποτελεί υπόθεση όλων μας. Παρεμβάσεις που θα καλλιεργήσουν ένα εργασιακό περιβάλλον, μέσω του οποίου θα παρέχονται κίνητρα για την καταπολέμηση της ανασφάλειας και της έλλειψης χρόνου στον εργασιακό χώρο και ενισχύσεις για την αντιμετώπιση του αυξημένου κόστους ζωής. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προσφέρουμε ουσιαστική στήριξη στους νέους γονείς, για να ξεπεράσουν τον φόβο που μπορεί να κρύβει μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη.
Φροντίδα στην πράξη
Στην Παπαστράτος, πιστεύουμε ότι η οικογένεια ήταν, είναι και θα είναι θεμέλιο της κοινωνίας. Στο εργοστάσιό μας στον Ασπρόπυργο, εφαρμόζουμε ένα project-based, πολυγενεακό μοντέλο, με τέσσερις γενιές εργαζομένων να συνεργάζονται και να ανταλλάσσουν εμπειρίες. Μέσα από προγράμματα mentoring, reverse mentoring, εκπαιδευτικά σεμινάρια και δράσεις για την ευεξία, γεφυρώνουμε ηλικιακά χάσματα και δημιουργούμε ουσιαστικές συνδέσεις. Και μας γεμίζει περηφάνια το γεγονός ότι οι πολιτικές μας αναγνωρίζονται συστηματικά: για πέντε διαδοχικά έτη, η Παπαστράτος διακρίνεται ως ελκυστικός εργοδότης, ενώ το 2019 ήταν η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα που έλαβε την πιστοποίηση Equal Pay & Opportunities.
Στην εταιρεία μας, η ισότητα είναι βασική αρχή για εμάς. Καριέρα, ταλέντο και δεξιότητες δεν έχουν φύλο. Γι’ αυτό παρέχουμε ευέλικτες πολιτικές και στους δύο γονείς, αυξήσαμε τις γονεϊκές άδειες, προσφέρουμε οικονομική ενίσχυση για κάθε νέα γέννηση, καλύπτουμε έξοδα βρεφονηπιακών σταθμών, καλοκαιρινών κατασκηνώσεων και υποστηρίζουμε πολύτεκνες οικογένειες και οικογένειες παιδιών με αναπηρία. Παράλληλα, εφαρμόζουμε προγράμματα διαρκούς εκπαίδευσης και reskilling, ώστε κανείς να μη νιώθει ότι η οικογένεια τον βγάζει «εκτός τροχιάς» επαγγελματικά.
Θέλουμε οι εργαζόμενοί μας να νιώθουν την ασφάλεια και να απολαμβάνουν ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και στην προσωπική τους ζωή. Με συνεχή διάλογο, ώστε να καταλαβαίνουμε αληθινά τα προβλήματα και τις ανησυχίες που αντιμετωπίζουν, καλλιεργούμε μια κουλτούρα φροντίδας, εμπιστοσύνης και διαφάνειας.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι έχουμε όλες τις απαντήσεις. Όμως ξέρουμε ότι η συνέπεια στις αξίες μας και η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους μας είναι η βάση της στρατηγικής μας, εδώ και 95 χρόνια.
Το χρέος μας για τις επόμενες γενιές
Είναι η στιγμή για να δράσουμε συλλογικά, να αναθεωρήσουμε νοοτροπίες και να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας. Το Δημογραφικό δεν αποτυπώνεται μόνο σε αριθμούς, πίσω από τα στατιστικά κρύβεται η ίδια η προοπτική της κοινωνίας μας. Για αυτό και δεν αρκεί μόνο να διαπιστώνουμε και να αναλύουμε το μέγεθος του προβλήματος. Χρειάζονται άμεσα και δραστικά μέτρα: από το κράτος που οφείλει να χαράξει συνεκτική στρατηγική, από τις επιχειρήσεις που μπορούν να στηρίξουν τους εργαζόμενους με κίνητρα και ευελιξία και από την κοινωνία που καλείται να σταθεί αρωγός και να ενισχύσει έμπρακτα την οικογένεια. Γιατί για να διασφαλίσουμε το μέλλον των επόμενων γενεών, οφείλουμε να κάνουμε πράξη όσα δεν άλλαξαν οι προηγούμενες γενιές στην πράξη.
